Jan van Beest, nu medisch technicus bij het Erasmus MC werkte tot 2016 in meerdere ziekenhuizen in Oekraïne. Hij was betrokken bij het vervangen en gebruiksklaar maken van gedoneerde medische apparatuur en hulpmiddelen. Van Beest: ‘Ziekenhuizen in Nederland, onder andere het Erasmus MC, doneerden medische spullen zoals bedden en medische apparatuur aan ziekenhuizen in Oekraïne. Mijn taak was het om te zorgen dat de spullen op de juiste plek kwamen, werden geïnstalleerd en dat de zorgverleners wisten hoe de hulpmiddelen en apparatuur te gebruiken.’
Vrienden in Oekraïne
Deze dagen heeft hij weer dagelijks contact met vrienden en oud-collega’s, maar nu om een hele andere reden: de oorlog in Oekraïne. ‘Veel van hen zijn in shock en verslagen. De verhalen zijn zo indringend. Ik probeer ze een hart onder de riem te steken, maar zo op afstand voel je je vaak zo machteloos.’
Hij vertelt over het contact met een technicus met wie hij vroeger samenwerkte. ‘Hij is nog vrij monter over de oorlogssituatie in zijn land, maar dat komt met name omdat hij weet dat zijn gezin veilig in Nederland zit. Tijdens een van onze telefoontjes ging het luchtalarm af. De avond ervoor zag hij op grote afstand vanuit zijn huiskamer de ontploffing van bommen en de lichtflitsen. Onvoorstelbaar dat dat gebeurt in een land dat je zo goed kent.’ De bevriende technicus strijdt nu voor zijn land door te helpen met het uitdelen van voedsel en vervoer van moeders en kinderen naar de grens om het land te ontvluchten.
OK van stadsziekenhuis in Zjytomyr na raketaanval | Foto: Sergi Koezminich
Twee en een halve dag in de rij
Andere vrienden zijn minder optimistisch en maken zich met name zorgen om hun kinderen. ‘Kinderen van een vriend van me wonen in Charkiv, de stad in het oosten van Oekraïne die nu zwaar onder vuur ligt en dagelijks wordt bestookt met raketaanvallen. Andere kinderen van hem zijn naar het westen gevlucht. Ze weten niet of ze hen nog terugzien.’
Van Beest hoort hartverscheurende verhalen over de situatie bij de grens met Polen. ‘Er staan daar lange files en mensen moeten erg lang wachten. Een bevriende familie vertelde me dat zij met kinderen twee en een halve dag in de rij hebben gestaan bij de grensovergang. Zonder allerlei voorzieningen en bij temperaturen rond het vriespunt.’
Stadsziekenhuis Zjytomyr na raketaanval | Foto: Irina Romanyuk
Van Beest voelt zich enorm betrokken bij de situatie in Oekraïne en helpt mee door te inventariseren wat het Erasmus MC kan doneren. ‘Ik probeer te doen wat ik kan. Om een land en stad waar je zelf jarenlang hebt gewoond en gewerkt ineens aangevallen te zien worden is heel onwerkelijk. Je kent de mensen en de omgeving. Het is alsof ik in een nachtmerrie leef die op 24 februari begon en nog steeds niet is afgelopen.’
Lees ook de verhalen van universitair docent moleculaire genetica Alex Zelensky en infectioloog en promovendus Marta Vasylyev.
